طبق پیشنهاد شورای تحقیقات ملی (NRC)[1] در تغذیه مرغهای مادر برای حفظ عملکرد بهینه گله میزان 50 میلیگرم روی در کیلوگرم جیره باید تأمین شود (NRC 1994). مطابق با دفترچههای راهنمای پرورش سویههای مرغ مادر میزان نیاز به روی 110 میلیگرم در کیلوگرم جیره پیشنهاد شده است (Aviagen, 2016; Cobb-Vantress, 2019). برای جوجههای گوشتی جوان میزان احتیاجات روی 40-35 میلیگرم در کیلوگرم جیره گزارش شده است (NRC 1994). میزان تأمین روی با منشأ عناصر پایه جیره در دامنه 62-13 میلیگرم در کیلوگرم است (Salim et al., 2008).
افزودن روی به میزان 20 میلیگرم در کیلوگرم جیره میتواند نیاز جوجههای گوشتی به روی را تأمین کند (Huang et al., 2007). نتایج برخی مطالعات نشان داده است، در جیرههای بر پایه ذرت میزان روی تأمینشده از منابع پایه جیره پاسخگوی نیاز بوده و افزودن مکمل روی به جیره ضرورت ندارد (Wedekind et al., 1992). درصورتی که مقدار افزودن روی به صورت مکمل معدنی به جیرههای مصرفی جوجه گوشتی طبق پیشنهاد سویه های تجاری امروزی 110 میلیگرم در کیلوگرم است (Aviagen, 2014; Cobb-Vantress, 2014). در مطالعه زرقی و همکاران (1397) مشخص شده است که در جوجههای گوشتی با استفاده از سولفات روی 7 آبه در جیره بر پایه گندم و کنجاله سویا میزان نیاز به روی از 83-58 میلیگرم در کیلوگرم جیره متغیر است.
[1] . National Research Council (NRC)
مترجم: مسعود برزگر
جهت دریافت مقاله برروی دانلود کلیک کنید.